กลางคืนค่ำควรมืดดำกลับส่องแสง ฟ้าแลม่วงอมแดงปนน้ำเงินคล้ำ ไฟกระพริบแวบวาบพร้อมขับลำนำ เสียงครื้นเครงครืนครืนรื่นเริงใจ เหล่าผู้คนสิหวาดหวั่นน้ำ(ท่วม)ขัง ฟ้ายังร้องสนุกกันพ่นน้ำไหล ดังฉลองอวดฤทธิ์ธาความยิ่งใหญ่ มนุษย์น้อยเจียมใจใต้ร่มชายคา ดาวยังดับไร้แววระยิบระยับ จันทร์ก็ลับถูกบดบังจากเมฆหนา ความสว่างที่อุ่นใจยามนิทรา กลับเย็นชาเหลือเพียงฟ้ากล่อมวังเวง ================== poem by me
ชีวิตแมวๆ ของคนหน้าเหมือนแมว