กลอน : ฝนตก วังเวงใจ

กลางคืนค่ำควรมืดดำกลับส่องแสง
ฟ้าแลม่วงอมแดงปนน้ำเงินคล้ำ
ไฟกระพริบแวบวาบพร้อมขับลำนำ
เสียงครื้นเครงครืนครืนรื่นเริงใจ

เหล่าผู้คนสิหวาดหวั่นน้ำ(ท่วม)ขัง
ฟ้ายังร้องสนุกกันพ่นน้ำไหล
ดังฉลองอวดฤทธิ์ธาความยิ่งใหญ่
มนุษย์น้อยเจียมใจใต้ร่มชายคา

ดาวยังดับไร้แววระยิบระยับ
จันทร์ก็ลับถูกบดบังจากเมฆหนา
ความสว่างที่อุ่นใจยามนิทรา
กลับเย็นชาเหลือเพียงฟ้ากล่อมวังเวง

==================
poem by me