อันทุ่งหญ้าลาเวนเดอร์แสนสดใส ชวนเบิกบานหลอกให้หลงลงสนาม วิ่งเล่นล้อลมอวลดอกไม้งาม เมื่อแดดลามทุ่งสนามไร้ร่มเงา ยิ่งเริงรื่นนานเท่าใดใจอ่อนล้า แสงเจิดจ้าร้อนแรงเร่งแผดเผา เพียงอยากหลบพักพิงใต้ร่มเงา แต่แสนเหงาแสนวังเวงสุดสายตา อยู่ท่ามกลางทุ่งสนามดอกไม้หอม จะเด็ดดอมให้ชื่นใจคลายอ่อนล้า กลับกลายกลิ่นอุตพิตโชยมา คล้ายอาเพศชวนสลดสลบไสล ========= poem by me เนื่องมาจากวันนี้ (20 พ.ย. 62) ได้ยินข่าวใหญ่แล้วสลดใจมาก บ่นออกมาเป็นกลอนแทน
ชีวิตแมวๆ ของคนหน้าเหมือนแมว