กลอน : ทุ่งหญ้าลาเวนเดอร์

อันทุ่งหญ้าลาเวนเดอร์แสนสดใส
ชวนเบิกบานหลอกให้หลงลงสนาม
วิ่งเล่นล้อลมอวลดอกไม้งาม
เมื่อแดดลามทุ่งสนามไร้ร่มเงา

ยิ่งเริงรื่นนานเท่าใดใจอ่อนล้า
แสงเจิดจ้าร้อนแรงเร่งแผดเผา
เพียงอยากหลบพักพิงใต้ร่มเงา
แต่แสนเหงาแสนวังเวงสุดสายตา

อยู่ท่ามกลางทุ่งสนามดอกไม้หอม
จะเด็ดดอมให้ชื่นใจคลายอ่อนล้า
กลับกลายกลิ่นอุตพิตโชยมา
คล้ายอาเพศชวนสลดสลบไสล

=========
poem by me

เนื่องมาจากวันนี้ (20 พ.ย. 62) ได้ยินข่าวใหญ่แล้วสลดใจมาก บ่นออกมาเป็นกลอนแทน