ค่ำนี้อยู่บ้านคนเดียว

 ชื่อกลอน : ค่ำนี้อยู่บ้านคนเดียว

        เมฆมืดครึ้มลมแรงโหมใบไม้ไหว

ต้นไม้ใหญ่ส่ายเอนชวนสยอง

จะหักโค่นลงมาเมื่อฟ้าคะนอง

ทั้งแลบร้องครวญคร่ำรำพึง

ไฟดับพรึ่บ!!ใจร่วงอยู่ตาตุ่ม

เงาตะคุ่มดำทะมึนพาดมาถึง

ทาบทับผ่านหน้าต่างชวนตะลึง

แลมืดหม่นตอกตรึงใจให้หวั่นกลัว

เริ่มเลือนลางอาทิตย์ลับยามเย็นย่ำ

ยิ่งใกล้ค่ำยิ่งกังวลแสงสลัว

แค่ลมวูบหนาวเยือกไปทั้งตัว

ความหมองมัวส่งให้สั่นไปทั้งใจ

แล้วยินเสียงประตูเปิดแง้มออก

'แอ๊ดดด' บ่งบอก "ใครเข้ามาใช่ไหม?"

ไร้เสียงตอบวังเวง "นั่นใคร!!"

รู้สึกได้มีน้ำหนักกดทับกาย

ก้มหน้ามองบางสิ่งกลับมองตอบ

ตาวาวปลอบไม่เป็นไรไม่อันตราย

หมดเรี่ยวแรงอ่อนระทวยหนีไม่ได้

ตกเป็นทาสของเจ้านายนายเปอร์เซีย

("เมี๊ยว~")

------------------------------

กลอนแปด ที่ส่งเข้าร่วมกิจกรรม "ฮาจังฮะ อวอร์ด" โครงการ 2 เมื่อฉันเจอผะผะผี!

ข้อมูลจากกระทู้ http://www.dek-d.com/writer/34924/

ให้แต่งกลอนสุภาพ (กลอน4 /กลอน 6 /กลอน 8 ) หรือกลอนสักวา หรือกาพย์ยานี 11 ในหัวข้อ “เมื่อฉันเจอผะผะผี!” เป็นจำนวน 2-6 บท และตั้งชื่อกลอนมาด้วย

ถือซะว่าเป็นกิจกรรมต้อนรับเทศกาลฮัลโลวัน 2557 ที่จัดโดยสำนักพิมพ์ออลเวย์ แล้วกัน กลอนครั้งนี้จะต้องให้อารมณ์แบบผีๆ ฮาๆ แต่งออกมาเป็นแบบนี้ นานมากแล้ว นึกถึงขึ้นมา จึงไปคุ้ยหาที่ต้นทาง กว่าจะเจอ เลยนำมาโพสต์ไว้ที่นี่ (กันหาย) ❤

เป็นครั้งแรกที่ลองเอาบทพูดลงไปในกลอน ก็แปลกๆ ดี : )